Termin alergia oznacza dosłownie odmienną reakcję (gr. allos – inny + ergos – reakcja). Alergia to wrodzona lub nabyta niewłaściwa reakcja systemu obronnego na pewne związki, na które system ten nie powinien reagować w taki nadwrażliwy sposób. W procesie alergicznym układ odpornościowy błędnie uznaje nieszkodliwą substancję za coś, co może stanowić zagrożenie dla organizmu i zaczyna ją neutralizować (wytwarzając przeciwciała w celu zwalczenia tej substancji), wywierając w ten sposób destrukcyjny wpływ na organizm oraz powodując różne nieprzyjemne i uciążliwe objawy.

Do najczęściej występujących objawów należą np.: zatkany nos, wodnisty wyciek z nosa, świąd oczu, ból głowy, katar sienny, uczucie pieczenia, swędzenie w gardle, uporczywy kaszel, nawracające zapalenia górnych i dolnych dróg oddechowych, ogólne osłabienie, trudności w oddychaniu, napady duszności, świszczący oddech, zmiany skórne, itp. U małych dzieci: napadowy ból brzucha, ulewania, wymioty, wzdęcia, biegunki, zaparcia, złe przybieranie na wadze, częste zmiany nastroju, skłonność do płaczu, niespokojny sen, nawracające zapalenie ucha. W skrajnych przypadkach reakcją organizmu na alergen może być wstrząs anafilaktyczny i zgon.

Czynnikami (alergenami) najczęściej wywołującymi reakcję alergiczną są:

Alergeny wziewne:

• Roztocza
• Pyłki roślin
• Sierść zwierząt domowych
• Zarodniki grzybów pleśniowych

Alergeny pokarmowe:

• Czekolada
• Orzechy
• Mleko
• Jaja
• Rośliny strączkowe
• Owoce morza

Szacuje się, że na alergię w zależności od postaci choroby choruje od 10-30% populacji, przez co choroby alergiczne należą do najczęściej występujących schorzeń XXI wieku.

Sprawdź, czy zaobserwowałeś u siebie lub swojego dziecka, któreś z poniższych objawów. Jeżeli Ty lub Twoje dziecko odczuwacie szereg uporczywych, powtarzających się cyklicznie dolegliwości, być może jesteście alergikami. Powiadom o tym lekarza, on zweryfikuje Twoje wątpliwości i skieruje do odpowiedniego specjalisty.

Czy:

• zaobserwowałeś u siebie lub swojego dziecka problemy z oddychaniem, zwłaszcza po wysiłku fizycznym np.: po bieganiu, czy jeździe na rowerze?
• oczy Twoje lub Twojego dziecka czasem łzawią lub swędzą?
• często wstępuje u Ciebie lub Twojego dziecka męczący katar i kichanie?
• Ty lub Twoje dziecko miewacie wysypkę lub podrażnioną skórę?
• Ty lub Twoje dziecko odczuwacie osłabienie i macie kłopoty z koncentracją nasilają się w domu?

Pamiętaj, alergikiem można stać się w każdym momencie życia!

Najlepszą metodą leczenia alergii jest unikanie kontaktu z czynnikami alergizującymi, eliminacja substancji uczulającej z otoczenia lub diety.

Jeśli na przykład jesteś uczulony na roztocza kurzu domowego, nie powinieneś spać na tapicerowanej wersalce, na której przez lata gromadzą się miliardy roztoczy, których odchody są jednym z najbardziej niebezpiecznych alergenów. Zrezygnuj także z kap, poduch, czy nawet pluszowych zabawek, które mogą być siedliskiem kurzu. Książki oraz bibeloty trzymaj za szybą. Często wietrz mieszkanie, zainwestuj w dobry odkurzacz posiadający odpowiednie filtry.

Nie zawsze jednak możliwe jest wyeliminowanie wszystkich czynników alergizujących, dlatego często konieczne jest stosowanie farmakoterapii lub przeprowadzenie swoistej immunoterapii (odczulania).

Skuteczną formą zapobiegania alergii jest immunoterapia, którą nazywa się zwyczajowo odczulaniem. Kuracja ta ma na celu oswojenie organizmu z czynnikiem uczulającym oraz nauczenie go, jak sobie z nim radzić. Na czym polega odczulanie? Jest to nic innego, jak podanie alergikowi niewielkiej dawki alergenu, który go uczula normalnie. Proces ten powtarza się, a dawkę odpowiednio zwiększa. Alergen jest podawany w postaci podskórnego zastrzyku, kropli lub tabletki zażywanej doustnie. Kuracja niestety wymaga systematyczności, trwa też długo: od 3 do 5 lat.

Immunoterapia nie jest jednak wskazana dla wszystkich. Po pierwsze można ją przeprowadzać tylko u osób między 5 a 50 rokiem życia. Po drugie niektóre rodzaje alergii nie są podatne na kurację odczulającą. Wśród nich znajdują się alergie pokarmowe, atopowe zapalenie skóry (AZS) oraz pokrzywka. Immunoterapia jest również przeciwwskazana u dzieci cierpiących na nadczynność tarczycy, choroby autoimmunizacyjne czy nowotwory złośliwe.

źródło: mojealergie.pl

Są to:

• alergiczny nieżyt nosa (katar sienny)
• astma
• alergia na owady
• alergia na pleśń
• alergia na roztocza

Decydując się jednak na rozpoczęcie immunoterapii musimy pamiętać, że nigdy nie ma 100% pewności, iż zabieg uodporni naszą pociechę na dany alergen. Przyjmuje się, że wymienione powyżej rodzaje uczuleń można wyleczyć tą metodą w 80-90% przypadkach. Jest to więc szansa dla małego alergika na normalne życie, lecz niestety, pewnego lekarstwa na tę przypadłość wciąż nie wynaleziono.

źródło: mojealergie.pl

1. Konsultacja z lekarzem
   
   Ważna jest wiedza kiedy i w jakich okolicznościach dochodzi do nasilenia alergii. Obserwacje chorego są równie ważne jak późniejsze wyniki badań alergicznych! Na pierwszej wizycie lekarz powinien dopytać, czy nie ma przeciwwskazań do odczulania (cukrzyca typu 1, choroby tarczycy).
   
   
2. Badania
   
   Można je wykonywać przez cały rok, ale jest jeden warunek - nie można mieć nasilonych dolegliwości. W okresie zaostrzenia alergii testy nie są wykonywane. Stosuje się dwa rodzaje testów. Pierwszy to badanie krwi na obecność przeciwciał IgE.Drugi, to test skórny punktowy, polegający na tym, że na wewnętrznej części przedramienia umieszczane są krople substancji uczulających, potem nakłuwana jest skóra tak, by alergeny dostały się w jej powierzchowną warstwę. Wynik odczytywany jest po 20 minutach.
   
   
3. Kwalifikacja
   
   Jeśli badania zgadzają się z twoimi obserwacjami, np. skarżysz się na nasilone dolegliwości w kwietniu i badania wykazały uczulenie na pyłek brzozy - można rozpocząć odczulanie. Ta zgodność jest bardzo ważna.
   
   
4. Początek terapii
   
   Odczulanie zawsze zaczyna się wtedy, gdy alergenu nie ma w twoim otoczeniu, albo jest go mniej. Wybranie odpowiedniego momentu będzie łatwiejsze, jeśli masz alergię sezonową. Załóżmy, że jesteś uczulona na pyłek leszczyny, który pojawia się w powietrzu w styczniu. W takim wypadku odczulanie rozpoczynasz w październiku - tak by w styczniu dojść już do tzw. dawki podtrzymującej. Sprawa nieco się komplikuje jeśli cierpisz na alergię całoroczną. Wówczas razem z lekarzem musicie ustalić, w jakich miesiącach alergia dokucza ci bardziej, a w których mniej i zacząć kurację wtedy, gdy nie masz nasilenia objawów. Zwykle osoby z alergią na roztocza lepiej czują się latem, natomiast ci uczuleni na grzyby pleśniowe - zimą.
   
   
5. Pierwsze miesiące
   
   Początek odczulania - trzy pierwsze miesiące - jest bardzo intensywny. Szczepionkę przyjmujesz co tydzień (maksymalnie co dwa tygodnie). Zabieg jest bezbolesny i trwa chwilę, ale potem musisz zostać jeszcze przez pół godziny w poradni, na wypadek jakiejś gwałtownej reakcji organizmu. W praktyce takie reakcje zdarzają się niezmiernie rzadko. W dniu szczepienia obowiązują cię trzy "zakazy". Nie wolno pić alkoholu, narażać się na wysiłek fizyczny i na działanie wysokiej temperatury (sauna, opalanie, gorące kąpiele). Te zasady obowiązują nie tylko w pierwszych trzech miesiącach, ale do końca terapii.
   
   
6. Kontynuacja
   
   Od czwartego miesiąca terapii na szczepionkę zgłaszasz się rzadziej - co cztery-sześć tygodni.
   
   

źródło: astma-alergia-pochp.pl

Nie można odczulać wszystkich chętnych alergików, ponieważ u części chorych stwierdza się różne przeciwwskazania do odczulania. Do tych przeciwskazań należą:

• Zbyt młody wiek (poniżej 5 roku życia).
• Starania o zajście w ciążę - odczulanie nie jest rozpoczynane w czasie trwania ciąży.
• Ciężka postać astmy.
• Ciężkie choroby serca wymagające stosowania wielu leków przewlekle - niektóre z tych leków należałoby odstawić przed rozpoczęciem odczulania.
• Choroba nowotworowa - do 5 lat po leczeniu.
• Choroby, w których układ odpornościowy atakuje komórki własnego organizmu czyli tzw. autoimmunologiczne np. choroby tarczycy, bielactwo, reumatoidalne zapalenie stawów, niektóre choroby przewodu pokarmowego, toczeń rumieniowaty.

źródło: mojealergie.pl

Trwa ono ok. 4-5 lat. Jest skuteczne w leczeniu alergii na jad os i pszczół, alergicznego nieżytu nosa, łagodnej astmy oskrzelowej i niektórych postaci atopowego zapalenia skóry. Małym dzieciom – już od 12 m-ca życia – można tez bezpiecznie podawać leki III generacji.

Małe dziecko, podobnie jak osoba dorosła, poddająca się odczulaniu, po każdym zastrzyku musi pozostać pół godziny w poradni ze względu na ryzyko wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego. Przed odczulaniem należy przeprowadzić testy skórne bądź oznaczenie swoistych immunoglobulin IgE w surowicy.

źródło: mojealergie.pl

Do rozwoju alergii mogą przyczynić się takie elementy jak: narażenie na dym papierosowy, a także spaliny, narażenie na mocne stężenie alergenów takich jak sierść zwierząt domowych, kota czy psa. Również istotne są predyspozycje rodzinne.

Jeśli jednak dziecko cierpi na chorobę autoimmunologiczną, przewlekłe zakażenia, ciężką astmę czy przyjmuje leki beta-blokery to w tym przypadku odczulanie nie jest wskazane, a nawet może stanowić zagrożenie dla zdrowia.

Oczywiście dla żadnego dziecka nie jest przyjemne podawanie szczepionek alergenowych w postaci zastrzyku. Są one jednak skuteczne i bezpieczne, choć na świecie popularne są też odczulania metodą doustną, podjęzykową czy donosową.

Ale stosowanie leku jako kropel do nosa jest bardziej wygodne u dorosłych niż u małych dzieci, Francuzi i Włosi chętnie przyjmują immunoterapię pod postacią tabletek – takie środki są dostępne także w Polsce, ale niestety są wciąż dość drogie (ich koszt przekracza kilkukrotnie cenę za zastrzyk alergenowy). Nie są niestety refundowane.

źródło: mojealergie.pl

U każdego alergika – bez względu na wiek – choroba ma nieco inny, jednostkowy charakter. Przebieg reakcji uczuleniowej nie jest wszak uwarunkowany jedynie kontaktem z alergenem, ale też środowiskiem, temperaturą, trybem życia, a nawet genetycznym dziedzictwem. To dlatego tak ciężko radzić sobie z alergią, w każdym przypadku bowiem specjalista powinien opracować indywidualny tryb leczenia dla pacjenta. Da się jednak wyodrębnić kilka zaleceń i sposobów, mogących zapobiec uczuleniu u większości dzieci.

Profilaktyka

Wiedząc, że nasze dziecko może mieć dziedziczne skłonności do alergii proces zapobiegania należy rozpocząć jeszcze przed narodzinami, kiedy kobieta jest w ciąży. Dzięki odpowiednio dobranej diecie, eliminującej pro-alergiczne składniki, zyskujemy pewność, że bezbronne maleństwo w brzuchu nie zostanie narażone na nadmiar substancji, które w efekcie mogą okazać się uczulające. Za takie pokarmy uważa się na przykład owoce cytrusowe, czekolady oraz orzechy. Kwestia zdrowego odżywiania jest również ważna dla kobiet karmiących piersią, których skład mleka zależny jest od tego, co same zjedzą.

Należy przy tym zauważyć, że karmienie noworodka wyłącznie pokarmem matki i to przez jak najdłuższy okres, stanowi podstawę w zapobieganiu alergiom u niemowląt.

Karmienie piersią

Dziecko, które ze względu na predyspozycje genetyczne jest szczególnie narażone na dolegliwości uczuleniowe, powinno jak najdłużej otrzymywać pokarm z piersi. Specjaliści zalecają, by karmienie wyłącznie matczynym mlekiem trwało przez około 6 miesięcy od narodzin. Po tym okresie zaleca się kontynuację takiego karmienia przez pierwszy rok (a nawet 2 lata) życia przy jednoczesnym wzbogacaniu diety o inne składniki. Zazwyczaj takimi pokarmami uzupełniającymi w pierwszym roku są papki, zupki jarzynowe, soki, przeciery owocowo-warzywne, produkty zbożowe bezglutenowe, jaja, twarogi czy delikatne mięso.

Nowe pokarmy należy wprowadzać stopniowo do diety maluszka, najlepiej pojedynczo. W ten sposób będziemy mogli łatwo stwierdzić, jak organizm dziecka toleruje nowy składnik oraz wykryć ewentualne reakcje alergiczne. Ta wiedza będzie nam potrzebna również w późniejszych latach, gdy przyjdzie nam komponować codziennie posiłki.

źródło: mojealergie.pl

Nieleczona alergia lub nie przestrzeganie zaleceń lekarza specjalisty może doprowadzić do takich powikłań jak:

• ciężka postać choroby alergicznej, z którą wiąże się konieczność przyjmowania leków w większych dawkach oraz ryzyko dodatkowych wizyt lekarskich i pobytów w szpitalu,
• zahamowanie wzrostu i rozwoju,
• a nawet zgon w szczególnie zaniedbanych sytuacjach

Okres przedszkolny jest specyficzny dla dziecka. Wszelkie jego niedyspozycje, ograniczenia – chociażby żywieniowe czy kontaktowe (możliwość wysypki po bliskim kontakcie z alergenem) powodują sytuacje, gdy dziecko czuje się inne, wyobcowane na tle pozostałych przedszkolaków. Inne – zatem gorsze.

Ocena siebie i swoich ograniczeń przez dziecko zależy od nas, rodziców. Mamy znacznie łatwiej, gdy dziecko jest większe (w wieku gimnazjalnym, licealnym) wtedy z inności zrobi atut – chętnie samo zainicjuje zachowania pokazujące własną nietuzinkowość. W tym wieku bowiem kształtowanie własnej indywidualności, chęć wyróżnienia się w grupie jest zachowaniem dość powszechnym.

Dylemat przedszkolaka

Jeśli na co dzień, w domu wzmacniamy w nim poczucie inności (inne dania podczas posiłków, zachowanie specjalnej ostrożności w relacjach z przyrodą, zwierzętami, produktami żywnościowymi itd.) to tym bardziej inne będzie się czuło w kontaktach z rówieśnikami.

Powinniśmy od początku zdiagnozowania u malucha reakcji alergicznych uświadomić dziecko, że to nie jest ułomność, że tak samo jak dzieci różnią się na jasno- i ciemnowłose, szczupłe i grubsze i nie jest to ułomność – tak samo dzielą się na alergików i tych, którzy mają bardziej banalny świat, bez alergii. Takie postawienie sprawy może być dla dziecka inspirujące. Nauczmy się oswajać malucha z alergią jak z nowym zwierzątkiem w domu, małymi kroczkami, by z nowego lokatora w domu stał się przyjacielem.

źródło: mojealergie.pl

Zaplanowanie wyposażenia pokoju dziecka powinno ułatwić nam dbałość o szybkie pozbycie się zabrudzeń, ale i unikanie kurzu, nie tylko poprzez sprzątanie, ale również unikanie gromadzenia się go w zabawkach i wnętrzu. Jak sobie radzić z czystością w pokoju maluchów?

Dobrze przygotowany pokój to dobrze urządzony – od unikania tapet po zastosowanie zdrowych farb do zabawy czy unikania nadmiaru zabawek pluszowych, w których gromadzą się też roztocza.

Sposób na bezpieczną malowanie

Farbę, którą maluch może bezpiecznie malować swoje obrazki najlepiej zrobić samemu. Wystarczy jogurt naturalny, rozlać do małych pojemników, a następnie do każdej porcji dodać inny barwnik spożywczy. Potem wymieszać – i farba gotowa.

Czyszczenie zabawek

W pokoiku każdego poznającego świat dziecka jest mnóstwo książeczek, które na skutek używania bywają poplamione i nieprzyjemnie pachnące. Aby to wyczyścić, wkładamy je do papierowej torby, a następnie wsypujemy 3 łyżki sody oczyszczonej. Zamykamy torbę, potrząsamy nią i odkładamy na kilka dni w suche miejsce. Po tym czasie wyjmujemy książeczki i dokładnie wytrzepujemy. Problem zostaje zażegnany. Sposobem na pluszowe zabawki jest włożenie ich do plastikowej torby, wsypujemy trochę maki ziemniaczanej lub sody. Zamykamy torebkę i wygniatamy zabawkę. Wyjmujemy, szczotkujemy. Można też zabawki zapakować w plastikową torebkę i włożyć na 48 godzin do zamrażalnika. W ten sposób pozbywamy się części bakterii.

Aby podłoga i ściany lśniły czystością

W tym celu mieszamy 3 łyżki wody z 1 łyżką spirytusu, zwilżamy roztworem szczotkę i przecieramy zabrudzenia. Potem wystarczy spłukać zimną wodą. Ślady długopisu ze ścian wycieramy szmatką zwilżoną octem lub spirytusem. Natomiast śladów po kredkach pozbywamy się ścierając zwykłą gumką do ścierania lub zanurzając wilgotną gąbkę w sodzie oczyszczonej i przecierając rysunki. Gdy chcemy usunąć ślady po naklejkach, musimy nawilżyć powierzchnię zmywaczem do paznokci z acetonem lub rozpuszczalnikiem, a potem przetrzeć ścierką do naczyń. Można podgrzać pozostałości naklejek gorącym powietrzem z suszarki, wtedy klej się rozrzedzi i da się usunąć.

To ciekawe, że u dzieci, które niegdyś miały robaki alergia występuje znacznie rzadziej – co dowodzi, że brud i bakterie nie tylko nie muszą być powodem alergii, ale nawet pomagają w zapobieganiu jej objawom.

Każdy z nas stara się w domu utrzymywać czystość. Kiedy mamy dzieci usiłujemy zapewnić im jak najlepsze warunki pod każdym względem, także czystości. Kupujemy najlepsze środki czyszczące, najlepsze płyny do kąpieli… Czy to wszystko służy naszym dzieciom czy wręcz przeciwnie? Co do dzieci ze stwierdzoną alergią nie ma wątpliwości. Co jednak z dziećmi zdrowymi? Czy sterylne warunki na pewno im służą?

Co na to naukowcy?

W ostatnim czasie wielu z nich podaje w wątpliwość zasadność sterylnych warunków, w jakich żyje wiele współczesnych dzieci. Według nich przynoszą one więcej szkody niż pożytku. Odcięcie dzieci od kontaktu z mikrobami powoduje zmniejszenie ich odporności.

Włoscy naukowcy jako dowód podają alarmujący wzrost liczby dzieci zapadających na alergię. W latach pięćdziesiątych XX w. ok. 10% dzieci zapadało na różnego rodzaju alergie. Obecne statystyki podają, że jest ich już 30%. Naukowcy brytyjscy i kanadyjscy z kolei przebadali kurz zalegający w większości domów w krajach wysoko rozwiniętych.

Mieszanka zabójcza dla dzieci

Okazało się, że kurz – oprócz tego, co ma w swoim składzie zwykle, czyli różnego rodzaju pyłów i drobin ludzkiego naskórka – zawiera zabójczą mieszankę chemicznych substancji, z którymi tak naprawdę największy kontakt mają małe dzieci.

To one najwięcej czasu spędzają na podłodze. Mieszanka ta jest powodem wielu poważnych chorób z chorobami nowotworowymi włącznie. A jak wykazują badania maluch podczas zabawy wdycha więcej szkodliwych substancji niż dorosły biorący udział w procesie ich produkcji.

PBDE (polibromowane etery difenylowe) są od dziesiątków lat stosowane do zmniejszenia łatwopalności tekstyliów, urządzeń elektronicznych, dywanów czy mebli. Mogą zaburzać poziom hormonów, podejrzewa się, że mogą być odpo-wiedzialne za otyłość. Ostatnie badania wskazują również na to, że nadmierna ekspozycja na ich działanie kobiet w ciąży może mieć wpływ na opóźnienie roz-woju umysłowego dziecka.

HCDBCO (ang. hexachlorocyclopentadienyldibromocyclooctane) również zmniejsza łatwopalność, tym razem plastików. Stężenie tych środków w gramie kurzu dochodzi do 93 mikrogramów, a są to substancje rakotwórcze, podobnie jak:

HBCD (ang. hexabromocyclododecane) używane zwykle przy produkcji polisty-renowych tekstyliów i materiałów izolacyjnych. Działanie tych dwóch ostatnich substancji nie do końca zostało jeszcze zbadane, ale podejrzewa się je o wpływ bardzo negatywny na ludzki organizm.

Może warto się w związku z tym zastanowić nad wypróbowanymi sposobami naszych babć na utrzymanie czystości w domu i nie stosować do wszystkiego super-doskonałych, idealnych detergentów?(MF)

źródło: mojealergie.pl